10 Temmuz 2011

DOĞUM HİKAYEMİZ

2 Temmuz Cuma günü bile doğabilirdi İpek Kız...
Muayene bulgularımız normal doğum yapmam için uygundu.
Pasif sancıların olması gereken kısmı ben sancısız geçirmiş aktif sancıların gelmesini bekliyor durumdaydım çünkü. Ancak doktorumuzdan iki gün daha izin istedim. Biraz Can'ın doğumundaki benzerlikten cesaret alarak biraz da risk alarak yaptım bu işi.
Aktif sancıların başlaması kimbilir ne zaman olacaktı. Can'ın doğumunda aktif sancıların başlaması ile doğumun gerçekleşmesi arasında geçen süre 1 saat idi maximum.
Aktif sancılar gece yarısı ya da haftasonu başlar ise 1 saat içinde doktorumuzun hastaneye yetişmesi zor olacaktı. Zira artık yazlık evine geçmiş, İstanbul merkezine daha uzak oturur durumdaydı.
İçimde belki hep uhde kalacak olan kararı aldık İpek Kızımızda da. Suni sancı olarak bilinen birhayli seyreltilmiş oksitosin hormonunun minimum dozlarda damardan serum olarak verilmesiyle başlayacaktı doğum hikayemiz... Dakikada 4 damla sadece.
Bu kararı alırken doktorların göz önüne aldıkları tablo şudur. Puanlama rahim ağzının doğuma hazır olup olmadığının değerlendirilmesidir.

Skor
Değişken0123
PozisyonArkaya doğruOrtadaÖne doğru
KıvamSertOrtaYumuşak
Silinme (efasman) (%)0-3040-5060-70>80
Açıklık (cm)Kapalı1-23-4>5
Bebeğin seviyesi-3-2-1+1,+2

***Değerlendirme sonucu elde edilen skor 5'den az ise indüksiyonun başarılı olma şansı çok düşükken 9 ve üzerindeki skorlarda çok büyük bir olasılıkla başarı elde edilecektir.

***Bilgiler www.mumcu.com sitesinden alınmıştır.
Cuma günü başlatabilecek olan işlem pazartesi başlatılacaktı. Haftasonu bu işleme gerek kalmadan kendi sancılarımın gelmesini bir taraftan istedim bir taraftan ise doktorumun yetişememe ihtimalinden korkarak istemedim. Cuma gecesini sancı hissediyorum, doğum başladı rüyalarıyla geçirdim. Cumartesi ise önceki gecenin uykusuzluğundan rahat uyudum. Hem cumartesi hem de pazar günü denize gittik. Evde duracak durumum yoktu, dikkati dağıtacak birşeyler yapmalı, dışarı çıkmalıydık. Çok da faydası oldu, deniz kenarında okudum, günlüğümü yazdım. Can'ı kumda oynarken seyrettim. İpek'imin hareketlerini doyasıya hissetmeye çalıştım, birlikteliğimizin son günlerinin kıymetini bilmeye çalışarak... İpek'e kavuşmak istiyordum bir taraftan ama bir taraftan da onu karnımda taşımaktan memnundum aslında. Kararsız bir haldeydim. Günümüzün geçmesinden sebep onu tehlikeye atmak(kakasını içerde yapma hikayesinden sebep) istemiyordum. Ama bir o kadar da kendi seçtiği tarihte doğsun, doğal bir normal doğum olsun istiyordum...
Çok şey istedim, hepsi olamazdı imkanı yoktu ama çoğu oldu... İpek'in kendi vaktini saatini kendisi seçmesinin dışında...
Normal doğum isteğim gerçek oldu evet ama istediğim gibi doğal başlamadı süreç. Dakikada 4 damla suni sancı serumu ile sınırlı olsa da yapay bir başlangıç atılacaktı doğumun başlaması için...

IMG_6115
4 Temmuz sabahı saat 09.00 a doğru hastanedeydik. Doktorumuzla doğumhanede buluşacaktık. Asansörde eşimin üzerindeki uğur böceğini farkettim. Şu koca şehrin ortasında uğur böceğinin işi de ne idi :) Bu ve bunun benzeri olayları son hafta içinde yaşadık. Uçup da omzuma konan ve gitmek bilmeyen güzelim kelebek ve evimizin içine kadar çekinmeden girip evi dolaştıktan sonra kendi dileğince yavaşça giden Kumru kuşu gibi... Üzerimdeki annelik hormonlarının etkisi miydi neydi bu???
DSC05548
Doktorumuzla buluştuk. Beklediğimiz gibi doğum için başlıyoruz dedi. Can'ın doğumunda da böyle olmuştu. O vakit bilmiyorduk yanımızda ne hastane çantası vardı ne birşey. Bu sefer doktorumuzun yöntemini bildiğimizden hastane çantamız, bebek şekerlerimiz, ikramlarımız, kurabiye standlarımız ile tam teşekküllü gelmiştik hastaneye... Doktorumuzun bu yöntemi bir taraftan iyiydi, hiç habersiz gidip heyecan yapmadan sakin bir uykuyla dinlenmiş bir halde normal doğum sürecine giriliyordu. Ama bu yöntem sadece ilk bebekde işliyordu. Deneyim kazanmış anne aynı doktora 2. doğumu için gidiyordu bu kez. Heyecan vardı ancak buna rağmen iyi uyudum pazar gecesi, sadece sabaha doğru uykum kaçınca çareyi bloğa yazı yazmakta bulmuştum:)
Doğumdan 4 saat önceki yazım burada :)

Saat 09.00'dan 10.00 a kadar geçen sürede yatış işlemlerimiz yapıldı. Damar yolu açılması sırasında zorlandık. Damar yolumun bulunması zor oldu ve ben bu esnada bir tansiyon düşmesi yaşadım. Hemşirenin ilk denemesi sırasında iğneden ve bu tür işlemlerden hiç korkmayan ben sanırım işlemin biraz acılı olmasından kendimi sıktım ve bir anda fenalaştığımı hissettim. Üstelik o kadar zahmet boşa gitmişti. Damar yolu bulunamadığından açılamamıştı. Biranda seslerin zayıfladığını kendimden geçmek üzere olduğumu hissettim. En son 3 yıl önce dişçi koltuğundayken böyle olmuştum. Yastıksız yatıp kendimi iyi hissedinceye kadar beklenildi. 2. deneme başarılıydı. Damar yolu bu kez ben yatıyor haldeyken bulundu. Bu kısımda yaşadığım fenalık hissi bende hafif bir moral bozukluğu yaşattı. Kendimi çok iyi hissediyorken biranda kötü hisseder duruma gelmiştim, işin başından daha böyle olması keyfimi kaçırmıştı.
Serum takılıp oksitosin verilince yeniden keyfim yerine geldi. Doğum sancılarını acaba ne zaman hissetmeye başlayacağım merakı başlamıştı. Bu esnada saat 10:10 idi. Eşimle biraraya geldik serum işlemi sonrası. O da heyecanlıydı. Can oğlum ise evde babannesi ileydi. Ona bir önceki akşamdan anlatmıştım. Yarın hastaneye gideceğimizi, kardeşinin artık doğum vaktinin geldiğini, doktorun yardım edeceğini, bebeğin karnımdan artık çıkacağını anlattım. Ertesi sabah biz evden ayrılırken uyuyordu halen.
Eşimle sohbetten sonra o dışarda ben doğumhane de kaldım. 11 gibi doğum sancılarım yoklamaya başlamıştı sanki. Su kesemiz açıldı bu arada. Kesenin açılmasıyla birlikte sancılar tam yol ileri deyip coşuyorlar sanki. 11.30 gibi evet artık doğum sancılarım vardı ve çok fazla ara vermeden geliyorlardı. Süresi de uzuyordu. Hemşireden yelpaze tarzında birşey istedim. Sancılar geldikçe yelpazelenerek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. 10 dakika sonra artık kontrolümün yapılmasını istedim, çünkü sancıların sıklığı ve uzunluğu çok artmıştı. Normal koşullarda serum verildikten minimum 2 saat sonra kontrol yapılır. İlk doğumumda da açılmanın çok hızlı olduğunu anlatıp ebeyi ikna ettim kontrol için ve kontrol sonucunda 7 cm açılma ile doğum masasının hazırlanmasına başlandı. Masaya geçtiğimizde rahim açıklığı 8 cm olmuştu bile. 10 dakika doktorumuzun aşağıya inmesi için bekledik ve 12.00 de ıkınma aşamasına geçmiştik. Sanki ilk kez doğum yapıyormuş hissini yaşadım bu kısımda. Çünkü Can'ın doğumunda bu aşamayı o kadar kolay geçirmiştik ki, Can'ın doğduğunu bebek ağlaması ile anlamıştım. Epidural kullanılmadığı halde durum böyleydi. Oysa ki İpek Kızın doğumunda öyle olmadı hiç. Doğum masası aşamasında ki rahatsızlık ve sancılar had safhadaydı. Uzun yıllar yoğun spor yapmış olmanın ve hamilelik öncesi yaptığım yoganın faydasını bu aşamada gördüm. 12.07 de İpek Kız doğmuştu. Sadece fiziksel bir fayda değildi sporun ve yoganın bana sağladığı...
Zor koşullarda devam etmenin gücü, dayanma iradesiydi benim en büyük yardımcım. Bu kısım normal doğumun tek olumsuz tarafı. Herşey kısa süre içerisinde olup bitiyor ve sonrasında müthiş bir huzura rahatlamaya kavuşup yeniden dünyaya geliyorsunuz. O kısa süre boyunca iradenizi, gücünüzü korumanız, herşeyin gelip geçici olduğunu enerjinizi direncinizi koruyup durmadan yola devam etmeniz gerektiğinizi bilmek gerekiyor. Diğer türlüsünü düşünemiyorum. Bir köprüden geçiyorsunuz, köprünün ortasındasınız, geri dönüş yok biliyorsunuz, ilerlemeniz gerekiyor, tek çareniz bu, ancak yürümek hiç kolay değil. O halde yürümeyeceksiniz, nefesiniz tükeninceye kadar koşacaksınız :))))
4 yıl kadar önce Can'ı aynı doğum masasında dünyaya getirdiğimde görevlilerden biri 2.çocuk isteyip istemediğimi sormuştu doğumun hemen peşinden. Eğer böyle olursa tabi ki isterim cevabını vermiştim. Aynı soru İpek Kızın dünyaya gelişinden hemen sonra sorulsaydı cevabım hayır olacaktı muhtemelen. Oysa ki Epidural Anestezi gibi bir seçenek var ve ben bu opsiyonu hiç kullanmamıştım. Zor kısmı da yaşamak istemiyorum diyenler bu opsiyonu da pek ala kullanabilirler.

İpek kızın doğumuyla içim birden boşalıvermişti, yeniden doğmuştum ben de... Ufacık bir kız idi. 3.250 gr, 53 cm. Bebek hemşiresi ilk müdaheleyi yaptıktan sonra yanıma getirdi, ufak bir öpücük kondurdum yanağına ve bir süreliğine ayrıldık...
IMG_6295
Doğumhaneden tekerlekli sandalye ile ayrılırken 4 yıl önceki aynı hisle doldum. Biraz öncesinden başlamıştı bu durum. Konuşurken ağlamaklı oluyordum. Doğumhaneden çıktığımızda oğlum babasının kucağında beni bekliyorlardı. Ve artık tutamadım... Direnen gözyaşlarım 4 yıl önceki gibi yine aynı yerde aynı asansörde ve aynı koridorda ta ki odamızın kapısına kadar sürecekti. Bu kez kendimi tutmam gerekiyordu, oğlumun beni bu halde görmesini istemiyordum, yüzümü kapatıyordum. Gözyaşlarım akarken yüzüme gülücük kondurmaya çalışıyordum. Can'a açıklamalar yapıyordum bir yandan. Ağladığımı Can'ın farketmesinden korkuyordum. Neden ağladığımı ben bile bilmiyorken ona durumu nasıl açıklayabilirdim...

Ve ben artık iki çocuk annesiydim. İki parçaydım. Kızımla o geceyi hastanede geçirirken evdeki oğlumu düşünecektim. Evde oğlumla oynar iken içerde uyuyan kızımda olacaktı kulağım. İki parçaydım artık... Birleştirmek mümkün müydü parçaları?






5 Temmuz 2011

DOĞUM

İpek Kızımız dün öğlen 12.07 de dünyaya geldi...
Şimdi evimizdeyiz, o dünyaya alışmaya çalışıyor. Ben ise yeniden taze anne olmaya...
Herşeyi baştan hatırlamam gerekiyor. Bir taraftan Can'ı ihmal ediyorum kaygıları taşıyabiliyorum... Ama tez vakitte bu şaşkınlığı atıp tecrübem var diyebileceğim kısmetse...
Doğum hikayemiz yakında...

4 Temmuz 2011

Doğum Öncesi Gelen Enerji İle Neler Yapılır?

Doğumun yaklaştığının belirtilerinden biridir o biranda gelen aşırı enerji yükü...
Uzmanı şu şekilde açıklıyor bu enerjiyi...

Aşırı enerjik olma
Tüm hamileliğiniz süresince kendinizi çok bitkin ve yorgun hissedebilir ve fırsat bulduğunuz her an ufak bir şekerleme yapmak gereksinimi duyabilirsiniz. Bu hamilelikte çok nadir krşılşılmayan bir durumdur. Ancak bir sabah uyandığınızda kendinizi bir anda çok enerjik hisseder, temizlikten alışverişe pekçok işi yapak için koşuşturur vaziyette bulursanız şaşırmayın. Pekçok kadın doğumdan kısa bir süre önce bu şekilde hissetmektedir.

Yapamayacağınız iş yoktur o enerjiyle...
Evinizi baştan aşağı temizleyip camlarınızı hiç temiz olmadığı kadar temiz hale getirebilirsiniz...
Kmlerce yol yürüyebilir, yüzebilirsiniz...
Alışverişe çıkabilir, girilmedik mağaza çarşı pazar bırakmadan eve dönebilirsiniz...
Ya da benim gibi kendinizi mutfağa atıp bir süre uzak kalacağınızı da bildiğinizden uzun süredir yapmayı isteyip de yapamadığınız lezzetleri pişirebilirsiniz...IMG_5801
mini fındıklı tarçınlı kurabiyelermini fındıklı tarçınlı kurabiyeler

Ama yine uzmanları der ki o enerjiyi boşa harcamayın, çünkü o size doğum öncesi verilmiş bir lütufdur. Kendinize hakim olmayı deneyin ve enerjinizi doğuma saklayın...

Ben bu enerjiyi önce bu işlerde kullanıp sonrasında ise iki günlük deniz maceramızda geri aldım. Denize gider iken hastane çantamız her daim arabada idi. Ben o heyecan ile yerimde duramazdım. Doğum sonrası bir süre gidilemeyecek deniz keyfinden Can'ı mahrum etmek haksızlıktı. Her akşam denizden dönerken gitmeyelim biraz daha kalalım diyerek ayrıldı.

IMG_5973
Enerji diyordum.
Bugün o enerjiyi kullanma vaktidir...
Can'da yaşadığım gibi herşey...
5 dakikada bir gelen ama henüz rahatsız etmeyen sancılar ile birazdan hastanenin yolunu tutacağız...
Bu ne rahatlık Pınar Hanım demeyin...
Rahat olsam şu saatte ev ahali gibi uyuyor olur, erkenden kalkıp heyecanımı yazarak atmaya çalışmazdım sanırım :)
İpek Kızımızla beraber sağlıcakla geri dönmek dileğiyle...


1 Temmuz 2011

9 AY + 12. GÜN: KABAKLI POĞAÇA :)

9 ay +12. günün doktor kontrolünde İpek Kız artık gelmeye niyetlendiğinin sinyallerini verdi bize. 2 günde nasıl böyle bir değişim oldu aklım almıyor.
Doktorumuza kalsa bugün bile doğumu başlatabilecekti, ben de bebek de hazırdı buna... Ama beklemeyi seçtik... İpek Kız ile bir haftasonunu daha birlikte geçirmeyi...
Pazartesi sabahı kontrollerimizin akabinde muhtemelen bu macera başlayacak...
Maceranın uzun sürmemesi ve abisi gibi İpek Kızın da çabucak yolları aşıp sağlıcakla aramıza katılması dileğimiz...
Maceranın pazartesinden önce başlaması da bir başka olasılık... Her iki opsiyon da kabulümüz:)

Bu haberlerle doktordan ayrılırken pek mutluydum. Bu sefer bir heyecan başlamıştı. Tatlı bir heyecan:)
Ancak iki gün öncesinde 9ay10günün tamamlanışı ile yavaştan da elim google da miyadın dolması ile ilgili yazıları aramaya başlamıştı... Yazıları okumakla birlikte keyfim kaçar gibi olunca kendimi meşgul edecek birşeyler bulmalıyım ve bu konuyu rafa kaldırmalıyım dedim.
Kabaklı Poğaça bu arayışın ürünü işte:)

IMG_5704
Tarif Lezzet dergisinin Tuzlu İkramlar ekinden...
Un miktarını ve maya türünü değiştirdim ben. 4 su bardağı yerine 5 su bardağı un kullanmış oldum. Yaş maya yerine ise instant kuru maya. Harcında geçen dereotunu ise tamamen çıkardım, siz seviyorsanız yarım demet dereotu ekleyebilirsiniz.

Malzemeler:

5 su bardağı un
Yarım paket instant maya
1 yemek kaşığı toz şeker
1 su bardağı süt
1 çay bardağı zeytinyağı
1 tatlı kaşığı tuz
1 yumurta + 1 yumurtanın beyazı(sarısı poğaçaların üstüne)

Harç İçin: 2 kabak, 1 soğan, 1 çay bardağı ufalanmış beyaz peynir, 2 yemek kaşığı zeytinyağı, tuz, karabiber.

Üzeri İçin: 1 yumurtanın sarısı, beyaz haşhaş

IMG_5699_resize
Yapılışı:
Hamur için geçen malzemeleri karıştırarak pürüzsüz kıvamda bir hamur elde edinceye kadar yoğurun. Üzerini nemli bir bezle örtüp hamuru yarım saat dinlendirin. Bu sürede siz harcınızı hazırlayın. Bunun için kabaklar rendelenir, fazla suyu sıkılarak dökülür. Soğan ince kıyılarak tencereye alınır, kabakları da ekleyip zeytinyağında 5-10 dk kadar kavrulur. Kabak bu aşamada hiç su vermiyor, daha önceki sıkma işleminden dolayı. Kavurma işleminden sonra ocaktan alıp içine ufalanmış beyaz peyniri ilave edin. Tuz ve karabiberi de eklediğinizde harcınız hazır. Harç sıcaklığını kaybetmeden poğaçaları yapmaya geçebilirsiniz. Böylece daha çabuk mayalanacaklardır. Hamurdan mandalina büyüklüğünde parçalar koparıp elinizde açarak içine harcınızdan koyup kenarlarından üste doğru kapatın. Fırın kağıdı serilmiş ya da yağlanmış tepsiye aralıklı olarka dizin. 1 saat bekleyin. Bekletme süresi bittikten sonra poğaça hamurlarının üzerlerine yumurta sarısı sürüp haşhaş serpiştirin. 170 dereceye ısınmış fırına verin. Üzerleri kızarıncaya kadar pişirip servis yapın.
IMG_5787